Kleine litanie van het al of niet weten
Dat zwarte mosterd geel is in de zomer met stengels glinsterend in de winter wilgen net als populieren water willen en de laatvlieger meestal wat later op de avond uitvliegt. Dat het getjoek van schepen vrolijk stemt terwijl ik tussen de klitten rommel met volle voeten of door mijn uitgewaaide ogen langs de duinen tuur […]
In deze stad
Als je over straat loopt – voor een brood bij de bakker misschien – slaat dan de paniek toe dat zomaar de dood uit de lucht valt of precies op jou af schiet, ben je op je hoede voor bruuske gebaren van soldaten, te wild in een bevrijding die stokte of ben jij van na […]
Thuis
Als ik dan ‘s morgens vroeg de deur uitga en samen met het weer de straat in fiets waarheen? Ik weet het niet meteen. Gelukkig weet mijn lichaam beter voor alles van belang gaat het vanzelf linksaf, rechts en lang rechtdoor de vroege ochtend in als niemand nog. Mijn lijf komt samen met mijn fiets […]
Eerste Kerstdag, 16.00u
Terwijl ze op de fictieve geboortedag van het kind gewoon in de kou door de Annastraat fietst moet ze nog op weg gaan. In het melkwitte licht dat langs de stadsgevels scheert moet ze nog van haar blauwe vingers het opgewekte aanvaarden een manier kiezen voor haar trage ogen om wat zich aanbiedt te duiden […]
Licht
Dat in de laatste maand trage ogen manieren vinden de warmte te ontdekken onder de winterjassen van passanten. Nu het donker zich over de dag legt uren zich verveeld uitrekken de maan ten volle zich opmaakt om in ons af te nemen blijft iemand even bij je staan raakt licht je handen aan. Stadsdichter Marijke […]
Station Nijmegen Lent
Terwijl ze wacht op haar trein kijkt een vrouw op een bank over het nieuwe van de stad hoe shovels in een onbegrijpelijk heen en weer de aarde bewogen tot verandering en laadbakken kantelend zand schijnbaar moeiteloos het nog niet zo oude vervingen. Op het beste balkon van de wijk, met een lift en een […]
Cantate in de Petruskerk
BWV 124 Meinen Jesum laß ich nicht Onder de kale takken van twee platanen schimmen auto’s op het grind; het vertrouwde overwintert. Crisis met warme voeten. Binnen een menigte aan oude teksten ligt het verhaal klaar van het kind van twaalf, voorbij het brave. Zijn ouders zijn hem kwijt maar jij laat hem in het […]
MET VERTROUWEN, VRIENDEN EN HAMERS
De komende zomer doen we dat anders. De dresscode is: kleren die kapot kunnen, stevige schoenen, vieze handen en een riem waaraan een hamer hangt. We halen hout (massaal en in alle maten), klimmen in ladders en leggen verlengkabels van de radio’s naar de aggregaten. Gesprekken staken we tot ‘s avonds – met je mond […]
DE SLAGERS WAKEN OVER DE WEILANDEN
En de kinderen zingen. Een dik pak sneeuw brengt alles terug tot afstand en hoogte. We dossen ons uit en blijven thuis. Met elk derde blok brandhout gooien we een oude gewoonte op het vuur. We verzinnen verhalen over hoe we hebben gejaagd. Dan worden we enkel ons ademen en beloven: er komt meer dan […]
VANAF VANDAAG IS HET EEN KETTINGREACTIE
Ik sta paraat, heb mijn zaad klaar; de komende zomer zal ik planten temmen. Zoals de dag een kortere versie van het jaar is, zo ben ik de maker; ben ik deze mensen werpende aarde waarop alles richting zon draait. Ik denk groen. Niets is anorganisch, ik kan alles doen groeien. Het is al ochtend, […]