Logo Stadsdichter Nijmegen rood

Kleine handleiding voor de moderne pelgrim

Maak voor vertrek een selfie en laatje mobieltje dan voor wat het is. Nu ben je alleen bereikbaar voor jezelf. Jouw eigen batterij dient opgeladen.Je valt in voetstappen van hen die voor jou gingen en tochvoelt deze tocht als nieuw. Reis lichtvoetig. Een kaart je gidswaarop de omtrek van een duif in volle vlucht de […]

Wat we achterlaten

Ik zie je nog fietsen op de dijk die de rivierin al zijn traagheid volgde, rammelend kratjehop achterop, peuk in je mond. Hier zatenwe tussen nieuwsgierige koeien en vlaaienop wit zand zo verrassend dicht bij de stad. Skinny met de brutale billen, je naam zat als gegotenrond je lenige lichaam toen je tot aan de […]

Groen

Vandaag voel ik mij groen.Niet van dat sluike,ontluikende, aarzelend groen,dat zal ik wel of zal ik nietdoen groen, dat beetje gelige,melige, fletse, welhaastouderwetse groen. Nee,vandaag voel ik mij groenzoals een malse weide,een diepgeworteld donkergroen, dat zeker weten,ietsje vileine, niet te peilenbarstensvol leven groen. Vandaag nog wil ik groeien;morgen zal ik bloeien! (Twaalfde stadsgedicht, geschreven voor […]

Een terugkeer

Op de plek waar je vroeger lang woonde, zag ik je weer-spiegeld in de ruit; ik strek al mijn armen naar je uit,het huis is zo gekrompen sinds de wereld brandde. Nieuwe mensen hebben hun intrek genomen, geen sjoegevan toen, met spullen die niet in tassen passen;bewoners van een leven. Alles begint achteraan. Op straat […]

Coolsville

Ze hadden de souplesse die je wel bij curlingspelers ziet,dat makkelijke door de knieën voor iets uit de onderste la. Hun handen vonden blind de zwarte schijven die ze vloeienduit de hoes bevrijdden. Drie dingen tegelijk; ze wisten van flippen. Zaterdagmiddag. Molenstraat. Kwam je binnen, werd je cool,was je deel van het deinende geheel in […]

Brood en spelen

Denk nog eens aan je eerste paar;  afdankertjes van je broer of gloednieuwemet noppen die klonken alsof de wereldaan je voeten lag. Aan middagen in de regen waarop je niet doorhad dat het goot,want alles stroomde. Aan de kreten van je matendie als wolkjes uit hun monden dreven, in de luchtbleven hangen in het vrieskoude […]

Stilleven met krukje en mandarijn

zij stond altijd een beetje naast zichzelfte turen naar een verte die niet over wou, luisterendnaar de klanken die de ritselwind haar stuurde op haar vaste plekje in de stad verscheen zegoedgemutst en gevlochten alle dagenmet haar tamboerijn en gaf klinkend antwoord op onze nooit gestelde vragenhet beste van zichzelfzij was er wel, maar altijd […]

Tijdsverloop

Stel, je draait de film terug. Dat het begint wanneer je glorieusde eindstreep haalt en weet: het is gelukt, je doelen zijn bereikt.Je voeten dragen je achterwaarts de Voerweg af, langs de kade,door de wijken van de stad. Waag je de oversteek of blijf je hier, aan deze kant van de rivier? Dit stap voor […]

Alleen de witte strepen van het zebrapad

Klein en meeslepend klapwiekt hij door de uren.Bezoekt wie hij wil. Soms staat hij naast jebij het stoplicht. Vangt je blik, springt dan op groen. Heeft vele toonaarden en schijnt zichdoor de ogen te laten kennen. Vormt zich als vloei-stof naar elke houder. Dol op boeken en alle schone kunsten. Het liefst ziet hij zichzelfweerkaatst: […]

kleine elegie voor een groot dichter

rasp het bladgoud uit uw stem en laat onsleunen tegen die klankschaal van uw rug:wat u uit taal sloeg waren vonkenregens,neerdalend zaaigoed op de ribbelakkervan de verbeelding, dat vette land. uw woorden dreigen als wilgen langs loodrechte slotenhun gebalde vuist, zij krassen nog als late kraaieniets roestigs uit de lucht; wij onthoudenhet kermen van het […]