Terwijl ze op de fictieve geboortedag van het kind
gewoon in de kou door de Annastraat fietst
moet ze nog op weg gaan.
In het melkwitte licht dat langs de stadsgevels scheert
moet ze nog van haar blauwe vingers
het opgewekte aanvaarden
een manier kiezen voor haar trage ogen
om wat zich aanbiedt te duiden
de warmte ontdekken onder de winterjassen
van de passanten, het voedsel zien in hun volle tassen.
Nadat alle voorafgaande dagen overgingen
in elkaar, hapert het plotseling in haar
op dit uur nu het donker weer nadert.
Ze moet zich enkel nog toelaten
tot de merkwaardige verschuiving
en zich voegen naar de bewegingen
terwijl ze ondertussen gewoon
op de lichten en het kruispunt aanfietst.
Ze mag zich verlaten.
Voor de kerstviering van Anbo Nijmegen Eerste kerstdag 2013