Een kleine boog, gedoken onder de zwaarte van verbindingen
is die niet even verheven als stroomafwaarts die andere nieuwe?
Zo’n ruggetje van composiet, groeiend uit de grond.
Het brengt me van het ene vertoeven in het andere.
Boven de Stadswaard zie ik een gordijn van ganzen en over de kade
rijden auto’s af en aan. Op de rivier een duwbak richting Duitsland.
Terwijl over de hoge oude het verkeer dromt, fietsers
moeiteloos zeilen van het centrum naar de nieuwe wijk
loop ik mijn gedachten achterna het brugje op en zie daarboven
gelijkelijk ruigte en rede. Nergens sta ik er milder tussenin.