Om de wereld te leren kennen
is er niet veel meer nodig
dan een bankje. Wat honden
misschien, een paar duiven.
Daarvandaan kun je dan goed
een stroom mensen de stad in
zien trekken, de stad uit,
als een school vissen bij eb en bij vloed.
Terwijl je lacht, praat, het hebt
over wat mooi is, wat lelijk,
wat goed gaat en wat beter kan,
en wie was de beste man
op het veld. En wie vormde het
grootste gevaar. En dat NEC opeens
weer wat wint, op 4 zelfs, ze
zeggen: we mogen eindelijk
weer eens naar boven kijken.
Wat waar is.
Dat is op meer manieren waar.
(eenzame uitvaart)