Ze vliegen uit, leggen hun ei in een verafgelegen
nest en keren terug naar hun vertrouwde plek
waar ze sinds jaar en dag zij aan zij in rijen staan,
te wachten op een nieuw groot avontuur.
Soms hebben ze een ezelsoor of koffievlek,
of heeft een vreemde geur zich aangehecht,
die na een tijd pas weer verdwijnt.
Dan heeft er iemand zitten roken.
Vertellen ze elkaar fluisterend waar ze waren,
hoe ze reisden in bus of trein, welke handen,
welke ogen. Hoe ze lagen naast een glas
met tanden, op het eiland voor de slaap.
Dat iemand hardop lachen moest of zachtjes huilde,
om de schat die in hun fladderende blaadjes schuilt.
Soms brengen ze een briefje mee, waarop iemand schreef:
boeken terug naar bieb, of liever nog: ik heb je lief!
(Negentiende stadsgedicht, geschreven ter ere van het 100-jarig bestaan van Bibliotheek Gelderland-Zuid. Het gedicht verscheen in het jubileumboek van de bibliotheek en staat afgedrukt op een notitieboekje, dat bezoekers tijdens de feestelijke viering uitgereikt kregen.)