Als je over straat loopt
– voor een brood bij de bakker misschien –
slaat dan de paniek toe dat zomaar de dood
uit de lucht valt of precies op jou af schiet,
ben je op je hoede voor bruuske gebaren
van soldaten, te wild in een bevrijding die stokte
of ben jij van na vijfenveertig?
Haast je naar het plein met de bussen. Je bent laat.
Hier stonden tram 1 en die bus naar Wychen.
Hier staat wat verloren ging. Je kent
geen stad in dit land waar de staart
van een oorlog zo wreed overheen sloeg.
Dooft ooit het schrijnen
van verkeerde beslissingen?
Blijvend de stem die ontbreekt, flarden
rook en stof op een foto van afstand, en iemand
op de hoek van de straat die niet meer bestaat.
(In deze stad; 4 mei 2014 dodenherdenking, voorgelezen in de Stevenskerk.)