Door het optrekkend verkeer weeft zich
het kleine geluid van een deur die opengaat:
je stapt uit de stad een ruimte in
waar vezels rusten in broeken en jurken
laat je ogen over de rekken scheren.
Het schone en hele hangt klaar.
Je spiegelt je aan een jasje, staat het
schuchter of fris, sluit het aan in de taille
vindt jezelf met een kleurige sjaal om
van binnen een kind dat behoedzaam
met de vingertoppen strijkt langs de hoop.
Iemand zocht voor jou naar wat goed was.
Mocht nu een mens als een zus je zien
en zeggen: het is linnen, katoen, het past je.
Al durf je het soms nauwelijks te weten
je bent een ik en meer dan stof om het lijf.
(juni 2013 voor de opening van de Kledingbank Nijmegen)