In dertig jaar is Bottendaal
gebouwd vóór WO.I uitbreekt.
Klein maar sterk, de vesting
indachtig waaruit het ontsproot,
geen ‘dal der botten’ meer
maar wakker organisme,
pleegt het openlijke muiterij
– we schrijven mei ‘68 – .
De oude stad moet overstag
voor wat de helden willen:
alle hens aan dek om
Dobbelmans schuim te keren.
Stilaan wordt de koers verlegd:
bedrijven maken plaats voor
menselijker staat. De wijk rijst
tot het hartelijke baken van de stad.
(geschreven t.g.v. het Vondelfestival Jong & Oud te Nijmegen op 14 september 2008 ; de tekst werd door vormgever Jac. Splinter aangebracht op een stoel. Het was mijn laatste gedicht als stadsdichter. Het verscheen in De Gelderlander van 18 september 2008. Het werd gelezen bij de opening van de foto-expositie van Andrea Stultiens in het Dobbelman-Biotexgebouw in Bottendaal op 26 september 2008)
