Een heuvel tilt je uit het leven van de oude Waalstad
in de stilte. Smal is de doorgang naar het laatste pad,
hemelhoog het huis. Wie over zijn genadedrempel raakt
ontwaart de zachte dood die korte metten met je maakt.
Hier begonnen dominicanessen missiewerk te plegen,
in het arme kind van de benedenstad dat van Bethlehem
verzorgend van de bakermat tot aan het openbare leven.
Nu ontfermen leken zich over de mens die er zijn heden
met het eeuwige verwisselt, al maar reizend in zijn bed
van wie hij is geweest naar waar hij straks zal wezen.
Boven kijk je op de brug uit die het brede water overspant.
In een ommezien zul je verdwijnen naar de laatste overkant.
Toorops engelen geven vrijgeleide, het Gedenkboek baart
je naam wanneer de klok luidt en je Bethlehem uit vaart.
(geschreven t.g.v. het 5-jarig bestaan van Hospice Bethlehem, Anthoniusplaats 10 te Nijmegen. Het door Evert van Dijk gekalligrafeerde gedicht werd onthuld op 16 mei 2008 in het Logegebouw te Nijmegen. Het werd ook geplaatst in De Gelderlander van 17 mei 2008)
