Ooit klappen de bubbels.
Stoppen de echo’s.
Wordt het stil in de kakofonie.
Ooit stappen we moeiteloos
over alle drempels
hebben we zelfs alle obstakels voorzien.
Ooit verruilen we onze knuppels
voor kwasten, of instrumenten
onze stemmen het canvas
voor wat we echt willen zeggen.
Want ooit worden we handen op buiken.
Niet binnen maar buiten,
is het eventjes iets stiller
en als je heel goed luistert.
Na het klappen van de bubbels
en het stoppen van de echo’s
Hoor je ons, t’is echt zo.
Een stille revolutie.
Dit is geen hartenkreet!
Dit is de naald die bubbel doorbreekt.
De echo stopt zelfs
als je roept en toetert,
moord, brand, dood en woedend,
zal je dissonantie diffuus worden.
Leegbloeden.
tussen beide oevers.
Ik zweer op mijn …..
Ooit klappen de bubbels.
Stoppen de echo’s.
Ik heb het gehoord.
Het is echt zo!
Er ís hoop!
En het gaat snel ook.
Voor je het weet heb je het gemist.
Van die dagen waarin maanden gebeuren.
Waarin daden zo raak waren,
dat ze haast naalden waren,
en de bubbel deden barsten
door ze daar te plaatsen waar het zwak is.
Zo lang totdat wat borrelt onder het oppervlak
geknapt is.
Het is grappig,
want hoe star en wars de wereld vandaag de dag is,
Als democratie sterft terwijl er applaus is.
Als de economie, haast zo belangrijk als de paus is,
en la vie en rose eerder grijs en grauw is.
Die cijfers, wat betekend dat?
Ik weiger, ik verdedig, ik zet af.
Na het klappen van de bubbels
en het stoppen van de echo’s.
Hoor je ons, t’is echt zo.
Een stille revolutie
Je bent in het land van wolven nu.
En je best is niet meer genoeg.
Er is geen kerk hier in het wild.
Zelfs niet eens een kroeg.
Er zijn bubbels en echo grotten,
vol sukkels en damagogen.
Maar ook stille krachten.
We nemen hoogte van alles.
Projecteren beelden alsof Plato cineast is.
De sinusgolven van de echo’s zijn te compenseren!
We hebben vaker barrières doorbroken.
Gewoon door die grotten uit te lopen.
En van de zon te leren,
we hebben zo veel in petto.
Want ooit klappen de bubbels
stoppen de echo’s.