Logo Stadsdichter Nijmegen rood

Ode aan een eiland

Laten we opnieuw beginnen
zand afgraven er beton van malen en een brug bouwen
de rivier in de kuil wateren en ons verschansen op het nieuwe land

wachten tot de bever ons laat zien hoe je een burcht bouwt
tot de zuidelijke glazenmaker zijn partner grijpt om
gretig de liefde te bedrijven in de warme neergeslagen poel
tot het hooibeestje haar habitat met eitjes afzet

We kunnen ons laven aan het lauwe water
Ons als de koeien naakt neervlijen in de koelte van de zwarte aarde
Schuilen onder de bogen van de brug
Zo nu en dan zwaaien naar de overkant waar oude vrienden meewarig naar ons staren
Op een dag zullen we wellicht een bootje sturen om ze te halen

Maar nu nog niet

Nu dartelen en dobberen we
nu dreutelen en dollen we
Nu dralen we
dwalend.