Een gemiddelde mens kan één minuut zijn adem inhouden We blazen uit Het helpt als je rustig blijft Eenmaal in paniek heb je onmiddellijk zuurstof nodig En diep in
Vanuit de hoek van de kamer klinkt de sirene Het is niet dezelfde als op de eerste maandag van de maand Op het scherm heldere lichtflitsen vanuit een donkere hemel Daarna gedonder
We zijn vergeten de tijd te zetten!
Het helpt als je afgeleid wordt We doen niets dan onze armen strekken vingers gespreid blik op het beeldscherm Iemand heeft het al eens tot tweeëntwintig minuten geschopt Wacht
tot iemand je handen pakt Is dit het begin of waren we al halverwege?
Ik heb je In gedachten schuiven we de bedden op zolder vast tegen elkaar Gaan het proviand in de trapkast na Vragen ons af of de verzekering ook gasten dekt en hoe lang het duurt voor iemand
huurdersrechten krijgt Een land wordt in ons hart geraakt We wachten hand in hand tot de bommen stoppen We vormen een vangrail en vangen iedereen op die eruit dondert Niemand blaast uit
Niet na een minuut en niet na tweeëntwintig
Er zit lucht in licht en licht in warmte Het helpt als je samen blijft.
(geschreven ter ere van de Oekraïnse vluchtelingen en de bijeenkomst voor hen die werd gehouden in de Stevenskerk maart 2022)